hoe dit project is gegroeid ...

Geschiedenis in een notendop

Hier schets ik even de evolutie van mijn zoektocht naar een plek om dit ANDER  (w)onderWijS  vorm te geven.

Al van in mijn studietijd werd het leerstofjaarklassensysteem in vraag gesteld, heel terecht! Ik heb mij altijd afgevraagd waarom het toch zo lang stand houdt.

Wie mij al langer kent, weet dat ik altijd heb geworsteld met de vaste structuren van het onderwijs. Ik wou altijd al liever buiten de lijntjes kleuren. 

Lange tijd heb ik getracht de verandering van binnenuit te realiseren.  Zo’n beetje gewoon zelf doen waarin je gelooft en dit zoveel mogelijk met collega’s delen.  Naar interessante nascholingen gaan en wat je daar meekrijgt ook aanbieden aan andere geïnteresseerden.  ….

Dit was echter gemakkelijker gezegd   dan gedaan.  Het moeilijke is dat het dan allemaal gaat om extra werk en dat je tijd te kort komt om zowel het ene, je eigen ideeën uitwerken, als het andere , het trachten ‘in orde’ te blijven  met verplichte taken ,of je dat nu  zinnig vindt of niet, te realiseren.      

Ik zie heel wat geëngageerde  collega’s  die nog dagelijks gefrustreerd zijn omwille van het steeds moeten opboksen tegen deze dingen!

Zelf heb ik een vorig schooljaar de kans gehad om  het eens anders te proberen.

Ik leerde mensen kennen die het Sudbury-onderwijs op de Antwerpse kaart wilden zetten.
In een deel van het huis van één van mijn broers, richtten  we "école au lait" op.
 Het lastige was wel dat je zoiets in België niet gesubsidieerd krijgt.  Maar …  samen met een paar enthousiaste ouders en  vrijwilligers, zouden we dit concept zo veranderen dat het  net wel zou kunnen goedgekeurd worden door de inspectie. We kregen  zelfs steun van  FOPEM als we konden garanderen dat we voor de kinderen  van het basisonderwijs zouden werken aan de eindtermen  en op weg daar naar toe een volwaardig leerlingvolgsysteem zouden gebruiken.

Dat zag ik helemaal zitten ! Ik vond het meer dan de moeite waard om mij daarvoor in te zetten. 

Echter, vonden een aantal medewerkers al gauw dat dit te veel afbreuk zou doen aan het sudbury-principe.  De groep werd dan veel te klein om er mee door te gaan. 

Misschien jammer maar belangrijk vind ik dat niemand van wie eraan heeft meegewerkt, kinderen zowel als volwassenen, er  met spijt naar terug kijkt! In tegendeel , voor elk van ons is dit experiment een zeer waardevolle  ervaring geweest.  We zijn er allemaal veel  ‘rijker’ uit gekomen!

Ondertussen had ik wel nog andere mensen warm gekregen om samen te schrijven aan een visietekst om opnieuw te beginnen.  We noemden ons droomschooltje  B@OO. Deze keer begonnen we met het uitschrijven van een visietekst die we dan met onze cv’s konden aanbieden aan de verschillende onderwijsverstrekkers. We zagen veel geïnteresseerde mensen maar overal hoorden we ’t zelfde : we zouden eerst een jaar op eigen kosten moeten draaien en kregen dan mogelijk het tweede werkjaar  wel de nodige subsidies.
We beschikten ondertussen echter zelfs niet meer over een locatie en de mensen die eraan hadden mee geschreven kunnen het zich niet permitteren om onbezoldigd te werken. I

Even leefde de hoop dat ik zou kunnen starten onder het dak van "De Regenboog" , het eerste Antwerpse project voor solidair wonen. Uit die tijd stamt ook de nieuwe naam. "'t Kif- kifschip". Het zou een uniek dubbelproject worden voor solidair wonen en leren, dat was pas echt Wonderwijzen!
Het bleek echter weer maar ijdele hoop te zijn. Ik wou het té graag, vandaar waarschijnlijk dat ik aanvankelijk blind en doof was voor de toch wel grote praktische moeilijkheden. We zouden immers maar kunnen starten voor een periode van twintig maanden op deze plek, daarna zouden we wel een andere locatie toegewezen krijgen maar waar en hoe die er dan zou uitzien dat bleven vraagtekens. De ruimtes waren ook wel erg klein en wat bereikbaarheid betreft, kon het eigenlijk ook wel beter  Met pijn in het hart heb ik uiteindelijk  toch besloten om het idee van dit dubbelproject los te laten.

Weer maar verder zoeken dan en misschien is een alternatief wel heel dichtbij....

Dus niet getreurd : opgeven staat voorlopig nog niet in mijn woordenboek! Iets zegt me dat ik in september start! Waar en met wie?  Het zijn terug vragen maar ik heb ondertussen een heleboel interessante contacten kunnen leggen, de zoektocht gaat dus absoluut verder en dan is 't  zuiver een kwestie van de juiste keuzes te maken.

Dit wordt vervolgd, zeker weten!